Miały
Franciszek Adamski
(ur. 5.07.1900 r. w Józefówku [lub Józefówce] w powiecie kępińskim, zm. ?)
W okresie od 15.01.1919 r. do 18.02.1919 r. brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim i walczył z Niemcami na terenie Rawicza, Kępna i Międzychodu pod dowództwem por. Bizona i Mądrego. Po zakończeniu Powstania Wielkopolskiego do grudnia 1919 r. odbywał służbę wojskową w 74 p.p.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym na mocy Uchwała Rady Państwa nr: 02.24-0.147 z dnia 1982-02-24
Z materiałów archiwalnych wynika, że w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, jako mieszkaniec Miałów, był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914–1919.
Henryk Bartoszek
(ur. 18.05.1905 r. w Miałach, zm. 23.11.1989 r. w Czarnkowie)
W latach 1918–1919, jako młody chłopak przebywający u krewnych w Pęckowie, brał udział w zebraniach tamtejszego Polskiego Komitetu Obywatelskiego. Po wybuchu powstania dołączył do rodziców mieszkających w Czarnkowie. Został łącznikiem między tymczasowymi strukturami polskiej władzy w powiatach czarnkowskim i chodzieskim. W lipcu 1939 r. skierowany do VI Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza w województwie nowogródzkim. 19 września 1939 r. pod Brześciem dostał się do niewoli radzieckiej. Po przekazaniu władzom niemieckim został osadzony w stalagu w okolicach Stargardu Szczecińskiego, skąd w 1940 r. z powodów zdrowotnych uzyskał zwolnienie. W 1945 r., tuż po oswobodzeniu Czarnkowa spod okupacji, brał udział w tworzeniu Milicji Obywatelskiej, a następnie w organizowaniu obozu dla jeńców niemieckich. Do 1965 r. był związany zawodowo ze szkołą podstawową w Sarbi. Przez dwie kadencje piastował funkcję sekretarza Oddziału Powiatowego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Czarnkowie. Zbierał materiały dotyczące powstania wielkopolskiego w regionie czarnkowskim i opracowywał biogramy uczestników walk niepodległościowych. Autor opracowania Z dziejów miasta Czarnkowa i powiatu.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.22-0.2004 z dnia 1969-12-22) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Władysław Błoch
(ur. 06.06.1900 r. w Miałach, zm. 17.06.1981 r. w Miałach)
7 stycznia 1919 r. wstąpił do baonu wronieckiego. Walczył pod dowództwem por. Antoniego Matuszewskiego na froncie północnym. Brał udział w walkach pod Miałami, Roskiem i Wrzeszczyną. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska dnia 03.07.1923 r. Po raz kolejny wypełnił swój obowiązek wobec ojczyzny we wrześniu 1939 r. walcząc z Niemcami w wojnie obronnej.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.18-0.1053 z dnia 1958-12-18), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Odznaką „Przodującego Kolejarza”.
Ignacy Daniel
(ur. 25.12.1876 r. w Mikołajewie lub Miałach, zm. ?)
Wg dokumentów archiwalnych walczył w Oddziale Sierakowskim, zaś wg Zofii Barnaś na odcinku nadnoteckim.
W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, jako mieszkaniec Miałów, był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914–1919.
Andrzej Drab
(ur. 23. 11.1887 r. w Miałach)
Wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych w dniu 1 lutego 1919 r. Walczył na terenie Roska i Wrzeszczyny.
Michał Drab
(ur. 23.11. 1897 r. w Miałach)
Wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych w dniu 1 lutego 1919 r. Walczył na terenie Roska i Wrzeszczyny.
Roman Fryś ( Fręś)
(ur. 15.02. 1891 r. w Miałach)
Wg Zofii Barnaś wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych w lutym 1919 r. Walczył na terenie Roska i Wrzeszczyny. Z materiałów archiwalnych wynika, że w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914 - 1919.
Teodor Gacek
(ur. 13.03.1889 r. w Pianówce, zm. 07.11.1976 r. we Wrześni, pochowany w Miałach)
W latach 1914–1918 służył w szeregach armii pruskiej początkowo na froncie zachodnim. Przeniesiony na front wschodni trafił do niewoli rosyjskiej. Po powrocie w rodzinne strony wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych, które organizował Mikołaj Szypa. Będąc dowódcą plutonu walczył początkowo w Czarnkowie, a następnie w Pianówce, Rosku i Wrzeszczynie. Z powodu złego stanu zdrowia i niezdolności do służby frontowej został w dniu 31.03.1919 zwolniony z wojska. W okresie okupacji niemieckiej wysiedlony wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.18-0.1054 z dnia 1958-12-18), Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ignacy Graś
(ur. 26.12.1884 r. w Miałach)
W latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej. Po powrocie do rodzinnej miejscowości przyłączył się do powstania walcząc na odcinku nadnoteckim.
Szymon Graś
(ur. 12.07.1885 r. w Kamienniku, zm. 16.05.1979 r. w Miałach)
W styczniu 1919 r. wstąpił w do I baonu wronieckiego, gdzie – jako kapral – był podkomendnym por. Antoniego Matuszewskiego. Walczył początkowo w okolicach Roska i Wrzeszczyny, później zaś pod Międzychodem i Zbąszyniem. W latach 1920–1921 w szeregach Wojska Polskiego brał udział w wojnie z Rosją Bolszewicką.
Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.06-0.956 z dnia 1957-12-06) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Walenty Haufa
(ur. 31.01.1882 r. w Górze, pow. Międzychód, zm. 12.08.1945 r. w Miałach)
Wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych w dniu 1 lutego 1919 r. Walczył na terenie Roska i Wrzeszczyny. W okresie międzywojennym mieszkaniec Miałów. Członek drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych, zweryfikowany w 1936 roku.
Wojciech Heppner
(ur. 2.04. 1879 r. w Miałach , zm. 14.07.1940 w Gołęczewie)
Zmarły kol. Heppner Wojciech wstąpił dnia 7.01.1919 r. do oddziału powstańców i został przydzielony do kompanii wronieckiej, pod dowództwem por. Matuszewskiego Antoniego i sierż. Zimnego. Brał czynny udział z bronią w ręku w walkach na odcinkach Miały, Marylin i Piłka. W walce pod Marylinem przyczynił się, przez męstwo i odwagę, do odparcia Niemców, przy czym zdobyto kilka ckm, większą ilość amunicji i sprzętu wojennego. W potyczce pod Miałami brał udział w ostrzeliwaniu pociągu pancernego, który wyjechał z Krzyża w kierunku Wronek i, po zaciętej walce, zmuszono go do odwrotu. Po wkroczeniu hitlerowców w roku 1939 do Polski, został kol. Heppner aresztowany i osadzony w więzieniu. Na skutek szykan i maltretowania ciężko zachorował i został na początku czerwca 1940 r. zwolniony z więzienia. Zmarł po powrocie, w dniu 14 lipca 1940 r. (...) Wszelkie dowody utracił podczas aresztowania. Na dowód powyższego zeznali współwalczący i wiarygodni świadkowie: 1/ Matuszewski Antoni, były dow. komp. - nr leg. 129242, 2/ Helak Jan - nr leg. 291139.
Dodatkowe informacje:
Odznaczony pośmiertnie Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym na podstawie Uchwały Rady Państwa nr: 01.26-012 z dnia 1959-01-26
Paweł Kasior
(ur. 13.01.1887 r. w Miałach, zm. 08.11.1983 r. w Miałach)
Wstąpił jako ochotnik do II baonu wronieckiego dowodzonego przez Antoniego Matuszewskiego. W ramach tego oddziału walczył w powiecie wieleńskim (Wrzeszczyna i Rosko) i międzychodzkim (Kolno, Zatom Nowy i Zatom Stary, Mnichy Wielkie i Mnichy Małe). Wg ustaleń działaczy gorzowskiego koła TPPW 1918/1919, po wojnie mieszkał w Rąpinie pod numerem 25 (powiat strzelcko-drezdenecki). W 1972 r. nadano mu stopień podporucznika.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jan Korpys
(ur. 06.06.1898 r. w Czarnymlesie w powiecie ostrowskim, zm. 09.07.1984 r.
w Miałach)
Brał udział w działaniach powstańczych w powiatach międzychodzkim i wieleńskim. W styczniu 1919 roku uczestniczył w zdobyciu Miałów przez drużynę powstańczą z Wronek (relacja wnuka - Henryka Korpysa). Odznaczony Odznaką „Przodującego Kolejarza”.
Jan Książek
(ur. 06.02.1899 r. w Marylinie, zm. 16.10.1984 r. w Miałach)
W dniu 5 stycznia 1919 r. wstąpił do oddziałów wronieckich dowodzonych przez por. Antoniego Matuszewskiego. Do 26 marca walczył w okolicach Międzychodu, Wągrowca i Wolsztyna. Później, do 1921 r., pełnił służbę w I baonie saperów wielkopolskich. W wojnie obronnej 1939 r. ponownie przydzielony do formacji saperskiej. W dniu 19 września 1939 r. trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozach jenieckich w Skierniewicach i Biedrusku, skąd z powodu złego stanu zdrowia został zwolniony do domu.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 02.16-0.152 z dnia 1972-02-16), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi – Odznaką Grunwaldu i Medalem Zwycięstwa i Wolności.
Ignacy Maciaszek
(ur. 23.01.1880 r. w Miałach, zm. 14.07.1964 r. w Ryżynie w powiecie międzychodzkim, pochowany na cmentarzu w Chrzypsku Wielkim)
Od 5 stycznia do lipca 1919 r. uczestniczył w walkach na terenie powiatów wieleńskiego i czarnkowskiego. Od 1919 r. pracownik Kolei Państwowych, początkowo w Miałach, później w Strzeszynie k. Poznania, a od 1924 r. w Ryżynie (ob. gmina Chrzypsko Wielkie w powiecie międzychodzkim) jako zawiadowca stacji. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 07.30-0.950 z dnia 1964-07-30).
Stanisław Maciaszek
(ur. 28.04.1880 r. w Mokrzu w powiecie szamotulskim, zm. ?)
W okresie międzywojennym mieszkał w Miałach. Z materiałów archiwalnych wynika, że w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914 - 1919, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej.
Aleksander Nawrot
(ur. 7.11.1901 r. w Miałach, zm?)
Nawrot Aleksander wstąpił dnia 15.01.1919 r. jako ochotnik w szeregi powstańcze do baonu wronieckiego i walczył z bronią w ręku na froncie północnym pod Miałami pod dowództwem por. Matuszewskiego Antoniego od 15.01.1919 r. do 18.02.1919 r. Następnie w 155 p.p. Zwolniony z wojska dnia 28.07.1922 jako kapral. Dodatkowe informacje: Podstawa: Książeczka wojskowa PKU Szamotuły l.p. list. pob. 223 nr gł ks. ewid. 151.
Jan Nawrot
(ur. 12.05.1879 r. w Białej, zm.? )
Ochotnik - brał udział w walkach na odcinku Wronek. (...)
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym na mocy Uchwały Rady Państwa nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28.
Z materiałów archiwalnych wynika, że w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, jako mieszkaniec Miałów, był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914–1919.
Nikodem Nawrot
(ur. 01.09.1901 r. w Mężyku, zm. 11.07.1981 r. w Miałach)
W dniu 10 stycznia 1919 r. wstąpił do II baonu wronieckiego dowodzonego przez Matuszewskiego. W ramach tego oddziału walczył w powiecie wieleńskim (Wrzeszczyna i Rosko) i międzychodzkim (Kolno, Zatom, Mnichy Wielkie i Mnichy Małe). Po zakończeniu powstania służył w regularnych oddziałach wojskowych. Od października 1919 r. do 1922 r. był żołnierzem 7 dywizjonu artylerii konnej w Poznaniu. Wraz z tą jednostką wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 27 stycznia 1945 r. do marca 1947 r. pełnił funkcję sołtysa w gromadzie Miały. Później był radnym powiatowym w Strzelcach Krajeńskich, gdzie należał do tzw. komisji radzieckich.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa PRL nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Stefan (Szczepan) Nawrot
(ur. 25 grudnia 1887 roku w Drawsku lub Pęckowie)
Był żołnierzem formowanego we Wronkach 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszego 56. Pułku Piechoty Wielkopolskiej).
Z materiałów archiwalnych wynika, że w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, jako mieszkaniec Miałów, był członkiem drawskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914–1919.
Walenty Nawrot
(ur. 17.01.1898 r. w Miałach)
W okresie od 10 stycznia do 28 lutego 1919 r. brał udział w działaniach powstańczych na linii od Romanowa (powiat czarnkowski) do Kamionnej (powiat międzychodzki). Był podkomendnym por. Antoniego Matuszewskiego i mjr. Stefana Turno.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwałą Rady Państwa PRL nr: 12.22-0.2000 z dnia 1969-12-22.
Franciszek Niezborała (ur. 20.01.1896 r. w Miałach)
Niezborała Franciszek 07.01.1919 wstąpił do organizującego się oddziału wojskowego we Wronkach. Po zajęciu m. Wronki przez oddziały powstańcze pełnił początkowo służbę wartowniczą. Następnie po sformowaniu oddziału bojowego pod dow. ppor. Matuszaka brał udział wraz z oddziałem w osłonie m. Wronek i odcinka aż po Krzyż. W tym okresie brał udział z oddziałem w wypadach na stacje kolejowe Miały i Drawski Młyn, gdzie toczył walkę z wojskami niemieckimi zasilanymi przez pociąg pancerny. W lutym 1919 r. został skierowany wraz z Oddziałem do walki na odcinku nadnoteckim pod dow. mjr. Koczorowskiego, gdzie brał udział w walkach pod Romanowem oraz Mirosławiem i wzdłuż szosy Ujście - Czarnków, na który to odcinek zostały skierowane główne siły niemieckie. Przedstawił dokumenty z Archiwum Wojskowego. (...)
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwałą Rady Państwa nr: 12.18-0.1053 z dnia 1958-12-18
Szczepan Niezborała (ur. 12.12.1901 r. w Miałach)
Brat Franciszka Niezborały. W 1918 wstąpił jako ochotnik do Oddziału Powstańczego, baonu stacjonującego we Wronkach, dowódca oddziału por. Matuszewski. W okresie tym brał udział w licznych walkach z zaborcą pruskim w miejscowościach Czarnków, Knyż [być może chodzi o Krzyż - dopisek WTG Gniazdo] oraz Sieraków. Następnie brał udział w Powstaniu Śląskim 73 p.p. i walczył na odcinku Proszew i Kluczbork, gdzie został ranny. Następnie skierowany do szpitala w Ostrowie Wlkp. W okresie międzywojennym pracował jako stolarz w Bydgoszczy w Monopolu Tytoniowym. Z chwilą wybuchu II Wojny Św. przeniesiony do Łodzi, gdzie przebywał i współdziałał w miejscowym ruchu oporu. Aresztowany w 1943, został wysłany na roboty przymusowe. Po wyzwoleniu wraca do Łodzi i do chwili przejścia na emeryturę tj. do 1966 pracował w Łódzkiej Wytwórni Papierosów.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwałą Rady Państwa nr: 12.22-0.2004 z dnia 1969-12-22
Sylwester Stochaj
(ur. 16.11.1898 r. w Białej, zm. 24.01.1983 r. w Miałach)
W latach 1916–1918 walczył w szeregach armii pruskiej. Po demobilizacji w dniu 6 stycznia wstąpił do II baonu czarnkowskiego dowodzonego przez por. Antoniego Kostrzewskiego. Brał czynny udział z bronią w ręku w walce pod Roskiem i Wrzeszczyną. Przez męstwo i odwagę przyczynił się w walce pod Roskiem do zdobycia 6 CKM, broni ręcznej i wielkiej ilości amunicji. Później walczył pod Chodzieżą i Radwonkami, gdzie brał udział na wysuniętą placówkę niemiecką i zdobyto 1 CKM i wzięto 4 Niemców do niewoli. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa nr: 07.30-0.950 z dnia 1964-07-30) i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.
Stefan Wika
(ur. 1.10.1898 r. w Białej)
